Księga Rodzaju rozpoczyna się zdaniem, że na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Można więc powiedzieć, że wszystko w czym żyjemy i ku czemu zmierzamy istnieje od początku. A potem Bóg uczynił światłość. Czym ona jest w stosunku do tego, co już zostało stworzone? Jest rozumieniem. Światłość jest więc sposobem widzenia i rozumienia tego, co stworzone. Kiedy patrzymy w rozgwieżdżone niebo, nie przychodzi nam do głowy, że w kosmosie jest ciemno, pomimo tego, że istnieje tyle świateł. Jest ciemno, ponieważ nie ma atmosfery, która rozpraszałaby światło. Ono jest, ale widzimy ciemność. Żeby zobaczyć światło, trzeba dostrzec jego odbicie.
Chrystus jest światłością prawdziwą, która oświeca człowieka. Jest jedynym źródłem światła dla naszego życia duchowego. Ale by je widzieć potrzeba odpowiedniej atmosfery wiary i odbicia tego światła w człowieku. Dlatego my jesteśmy światłem świata. To dzięki nam inni mogą dostrzec światło prawdziwe.
Światło i światłość. Istnienie i rozumienie tego, co istnieje. To jak wiara i religia. Religia jest sposobem rozumienia wiary. Ale jak rozumieć to światło w naszym zmieniającym się życiu? Może trzeba odwrócić porządek. To nie religia co do formy jest stała, ale stały jest Chrystus jako światło. Religia zaś jako sposób widzenia tego światła musi uwzględniać kontekst życia człowieka. W wierze mówimy ciągle o tym samym świetle, ale mówimy my – tu i teraz. Dlatego religia potrzebuje Kościoła. I znowu, nie Kościoła jako struktury, ale jako żywej wspólnoty.
Bóg stworzył niebo i ziemię. Ale wszystko co jest dane od początku jest literą, którą musi ożywić Duch, by ją zrozumieć. Potrzebujemy źródła światła, by żyć, ale potrzebujemy też Kościoła jako światłości świata, by mieć pewność, że to, co widzimy istnieje i że dobrze to rozumiemy.
