O Adwencie można myśleć jak o matematyce: tej zwyczajnej, stosowanej w różnych dziedzinach nauki i życia oraz tej wyższej, dotykającej pojęcia granicy. Można policzyć dni: ile za nami, ile jeszcze do świąt. Można policzyć dobre uczynki. Można także uświadomić sobie, który to już mój adwent w życiu, gdzie przebiega granica ludzkich oczekiwań?
Ale można też zadać sobie pytanie, po co w ogóle Adwent, po co oczekiwanie, na co, na kogo?
Wielki sens traci swój sens, kiedy nie można go przełożyć na pragmatyzm życia. Ale samo liczenie dobrych uczynków bez większego sensu, ostatecznie też traci sens.
Mamy zatem mały i wielki Adwent, i warto o tym pamiętać.
