e498ee5c26e7c78a84d1e8f5cd99a033

Warszawa – miasto bez ducha?

Jeżdżąc po Polsce można wielokrotnie doświadczyć „braku miłości” do Warszawy. Mówi się często o niej jako mieście bez ducha. Trochę w tym prawdy. Wystarczy spędzić kilka chwil w kawiarni w Krakowie i w Warszawie, żeby zrozumieć co inni mają na myśli. W krakowskich kawiarniach ludzie się spotykają by odpocząć od pracy, budować przyjaźnie, rozmawiać o życiu. Warszawskie są przedłużeniem życia biznesu, dalszych ciągiem załatwiania spraw, udawania jak się jest ważnym.

Miasto bez ducha, bez jasno określonej tożsamości, czego wyrazem jest chociażby niemożność dania odpowiedzi na pytanie turysty o centrum Warszawy.

65 lat temu nie było tego problemu. Każdy znał swoje miejsce, bo je miał. Nie czas spierać się o to, kiedy Warszawa była piękniejsza – wtedy czy teraz. Jedno jest pewne: wtedy przechowywała swoje piękno w sercach tych, którzy tu mieszkali. Kiedy oddawali swoje życie w powstaniu nie mieli wątpliwości, że to ich miasto, które trzeba ocalić. Nie zadawali sobie wtedy pytań powtarzanych dzisiaj przez samozwańczych proroków, czy powstanie miało sens? Sens nosili w sobie, a ktoś chciał ich tego sensu pozbawić. I to wystarczyło by walczyć.

Warszawa dzisiaj. Miasto przypomina peerelowską mozaikę, tandetną, pełną blichtru i nie pasujących do siebie elementów całości. Przypadkowy zlepek szklanych domów i biedy ulic, w które nikt się nie zapuszcza. Bo w tym mieście coraz częściej już się tylko żyje, robi kariery, leczy kompleksy, ale nie żyje się tym miastem. Archiwizuje się jeszcze przeszłość, bo na niej też można zarobić. Ale czy można mówić o mieście, że ma ducha, jeśli historię pisze się tylko dla turystów?

Już za kilka chwil, wspominając Godzinę „W” niektórzy odnajdą jeszcze w pamięci strzępy wspomnień ze swoich dzielnic. Dla mnie szczególnie bliskie jest miejsce w którym mieszkam. Wróci wspomnienie Cytadeli, Dworca Gdańskiego, Powązek czy dawnej Szkoły Gazowej przy Gdańskiej 6. Wróci bliski sercu człowiek, ks. płk. Zygmunt Truszyński MIC, ps. „Alkazar”. I kiedy ucichnie głos syren i zamilkną dzwony pozostanie dręczące pytanie: czy serce tego miasta bije już tylko w jego dzwonach?

Autor

prywatne

Jarosław Andrzej Sobkowiak

cognitive science, anthropology of communication, media ethics, media and artificial intelligence, UKSW Knowledge Base - team leader // kognitywistyka, antropologia komunikacji, etyka mediów, media a sztuczna inteligencja, Baza Wiedzy UKSW - przewodniczący zespołu https://bazawiedzy.uksw.edu.pl

Verified by ExactMetrics