Prawda jest czymś tak fantastycznym choćby dlatego, że nie można jej posiąść, zawłaszczyć. Jest jedna i musi wystarczyć wszystkim. Jest tak bogata, że pojedynczy człowiek nie zgłębi jej nigdy w całości. Ma też jedną cechę niepodważalną – odnosi się tylko do tego co JEST.
Zupełnie inaczej niż kłamstwo. Ono samo w sobie nie pociąga, więc musi robić wszystko, żeby pociągać. Można je posiąść, bo nie istnieje w sobie, kłamstwo tworzy człowiek. Nie jest jedno i nie wystarcza. Rozbudza apetyt, ale nie syci. Dlatego ciągle trzeba je produkować. Łatwo je odkryć, dlatego ma wiele twarzy. I – co najważniejsze – to o czym opowiada NIE ISTNIEJE.
Kiedy poznaje się prawdę, w każdej chwili można w tym poznaniu odpocząć. Prawda bowiem wskazuje na to, co jest. To zaś co jest nie zależy w istnieniu od mojego poznania. Natomiast kłamstwo zasypia i budzi się wraz z człowiekiem. Kiedy człowiek śpi, kłamstwo traci byt. Może dlatego, kiedy człowiek kłamie boi się zasnąć, bo gdy zaśnie może obudzić się W PRAWDZIE.
